ÇANAKKALE RUHU 101 YAŞINDA

Selçuk TOKLU

ÇANAKKALE ZAFERİ

Günlerden 18 Mart 1915, Birinci Dünya Savaşı içerisindeki en kanlı çarpışmaların olacağı Çanakkale önlerinde,dünyanın gördüğü en büyük donanma.Amaçları İstanbul’u almak ve güzel yurdum Anadolu’yu paylaşmak.

Karşımızda ki düşmanın gücü,sayısı Mehmetçikte en küçük tereddüt bile oluşturamadı,                  Sessizdi Mehmetçik,bir veda sessizliği.Sonra düşman bütün gücüyle saldırıya geçti,bütün kinini adeta Çanakkale ,Gelibolu kıyılarına boşaltıyordu.Öylesine şiddetli bir saldırıydı ki metrekareye 6000 mermi düşüyordu. Sonra Mehmetçiğin tarihe geçecek destansı direnişi başlıyordu,                          adeta birbirleri ile yarışırcasına ölüme , şehitliğe koşuyorlardı.

            Düşmana doğru attığı her adımın,kendisini cennete götüreceğine inanan yiğittir şehit…                  Allah ve ahiret imanıyla şahlanan kahramandır şehit…                                                                        Bu sebeple hücum emri geciktiğinde huysuzlanan bir aslandır şehit…

            Maddeyi unutan,maneviyatla kanatlanan,duayla kuvvetlenen nurlaşmış ve melekleşmiş adamdır şehit..

            Çanakkale’de yaşananlar,sadece kuru bir “savaş” kelimesiyle açıklanamaz.Orada yaşananlara ancak bir milletin “şahlanışı” denilebilir.Osmanlı torunu yiğit Mehmetçikler,yüreklerindeki iman gücüyle dünyanın “ süper güçlerine” meydan okudukları yerdir Çanakkale.

            Aralarında dağlar kadar fark olan iki güçten,zayıf olanı nasıl galip geldi?                                                        Bu galibiyeti maddi bakımdan açıklamak mümkün değildi.Bu zaferin arkasında Mehmetçiğin sarsılmaz imanı ve o imandan kaynaklanan derin vatan sevgisi vardı.

            Bir milletin yedi düvele kafa tuttuğu yerdir Çanakkale,Ana kuzularının ,Kınalı Hasanların aslanlaştığı yerdir Çanakkale.

            Evet Kınalı Hasan,komutanı merak edipte saçına niye kına yaktın diye sormuştu da mahcup olup cevaplayamamıştı.                                                                                                                                                  Mektupla annesine sordu.

            -Anneside biz iki şeye kına yakarız oğul,bir koça kına yakarız Allah’a kurban olsun diye,                 birde askere giden oğlumuza kına yakarız,vatana kurban olsun diye.                                                              Seni vatana kurban adadık oğul demişti.                                                                                               Çanakkale zaferinin gizli kahramanları işte o fedakar annelerdi.

            14 ay süren deniz ve kara savaşları sonunda,tüm dünya bir gerçeği unutmamak üzere çok iyi öğrendi Çanakkale geçilmez.

            Ayette belirtildiği üzere;Allah uğrunda ölenlere ölü demeyiniz,zira onlar diridirler.Evet belki şuan bizi izliyorlar,belki yanımızdalar,Onların fedakarlıklarına karşı,yılda bir kez de olsa hatırlanmak onları mutlu etmeye yetecektir.

            Unutmamalıyız ki Çanakkale birlik ve beraberlik günüdür.Beraber ve bir olduğumuz sürece “Çanakkale Geçilmez” demeye devam edeceğiz.

            Allah Onlara Rahmet etsin,mekanları cennet olsun.